Online Winkel Voor Biologische En Boerderijvoeding

2023 Auteur: Jessica James | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-11-26 15:51

De afgelopen jaren is de landbouw in Rusland in een stroomversnelling gekomen. Natuurlijke producten zijn betaalbaarder geworden en ondernemers hebben voor zichzelf een veelbelovende nieuwe niche ontdekt. Vrij vooruitstrevende ideeën over lokale bedrijfsontwikkeling hebben echter hun valkuilen. Alleen professionals uit de industrie kunnen uitleggen hoe biologische producten worden geprijsd en hoe deze producten worden getest om aan de gestelde normen te voldoen.

"Voor veel mensen lijkt de boerderij een plaats te zijn met rivieren van melk en geleibanken", zegt Olga Karpova, oprichter van de boerderij "For Svoykh". - Kijkend naar de prachtige foto's van Instagram, vergeten mensen soms dat hun economie in de eerste plaats helse arbeid en een zee van moeilijkheden is. Van kinds af aan was mijn man niet onverschillig tegenover dorpsgenoegens, maar voor mij eindigde integendeel alle uitstapjes buiten de stad in tranen. Maar van jongs af aan hou ik van koken, bakken en gasten ontvangen. Als gevolg hiervan werden twee van onze zwakke punten belichaamd in één project - een boerderij "Voor vrienden", die al zes jaar bestaat."

Voor een boerderij die een familiebedrijf is zonder externe investeringen aan te trekken, is dit een vrij lange periode. Na een paar jaar worden de meeste van deze projecten in Rusland ofwel gesloten als economisch ongunstig, ofwel gewijzigd, waarbij besloten wordt zich te concentreren op een beperkt aantal producten. Het is op deze momenten dat het enthousiasme van de oprichters eindigt - en dat menselijke doelen naar de achtergrond verdwijnen.

Een boerderij is een kostbaar project en daarom zijn de prijzen voor landbouwproducten meerdere keren hoger dan de winkelprijzen. “Nu we het toch over de hoge kosten van eindproducten hebben, mensen hebben geen idee hoeveel middelen er aan hun creatie worden besteed”, legt Olga uit. - De boerderij heeft tien mensen in dienst, we kopen constant verpakkingen, voer, brandhout, hooi, we betalen voor benzine. De handmatige productie zelf is ook kostbaar: om 1 kg kaas te maken heb je 5 liter melk nodig en voor 1 kg boter is 50 liter nodig. Dezelfde producten zijn veel goedkoper te vervaardigen op fabrieksschaal, maar dan is het niet nodig om over hun nut te praten. In grote fabrieken wordt melk bijvoorbeeld in de zomer gescheiden, waarbij de room en de magere basis worden gescheiden. De room wordt in de winter ingevroren en gemengd met melkpoeder, waardoor een genormaliseerde melk wordt verkregen die in de schappen van de supermarkt te vinden is."

Paradoxaal genoeg, maar deze benadering staat dichter bij veel consumenten. Het is allemaal de schuld van de gewoonte om altijd hetzelfde product te krijgen (op de boerderij hangt de smaak en kwaliteit van melk af van vele factoren - van de stemming van het melkmeisje tot het seizoen) en het vertrouwen dat het product aan alle hygiënische normen voldoet.

In het geval van boerderijproducten adviseert Olga om persoonlijk naar de boerderijen te komen om te kijken hoe het productieproces is georganiseerd: “Onze producten hebben niet de status van“biologisch”. Dit proces is in Rusland nog niet ingevoerd. Voor grote bedrijven die bijvoorbeeld huishoudelijke chemicaliën produceren en grondstoffen kopen in het buitenland, is de procedure voor het behalen van eco-certificaten begrijpelijker, maar voor boeren is het buitengewoon moeilijk om dit te doen. Bovendien is het voor de eindconsument veel belangrijker om alles met eigen ogen te zien. Hiervoor hebben we excursies en boerenlunches bedacht, waarin je kunt zien hoe de boerderij functioneert en eventuele vragen kunt stellen."

U kunt de betrouwbaarheid van de producten verifiëren door de certificaten van dierenartsen over de toestand van de diergezondheid, documenten van de sanitaire en epidemiologische dienst en de conformiteitsverklaring te onderzoeken. Als het voor iemand belangrijk is om erachter te komen of zijn kip bijvoorbeeld antibiotica bevat, kan deze voor macrobiologisch onderzoek naar een laboratorium worden gebracht.

Desalniettemin streven sommige boerderijen ernaar ervoor te zorgen dat hun producten de felbegeerde "biologische" status krijgen. Nadezhda Sobolevskaya, de oprichter van de EkaEzha online winkel van boerderij- en biologische producten (Minsk), legt uit waarom er onder haar leveranciers niet zoveel boeren zijn die biologische producten aanbieden: “De procedure voor het verkrijgen van certificaten is erg duur en lang. Niet elke boer kan het betalen. Er zijn echter waaghalzen die contact opnemen met bedrijven uit Litouwen en Oekraïne die certificatiediensten verlenen. Tegelijkertijd worden er zeer hoge eisen gesteld aan de economie van de boer, die absoluut alle aspecten controleert, of het nu gaat om de kwaliteit van het land of de etikettering van het eindproduct. Elk jaar worden de boerderijen bezocht door een inspectie om te controleren of ze voldoen aan alle normen. Met behulp van gespecialiseerde middelen kan de consument ervoor zorgen dat het product aan de biologische status voldoet."

Tekst: Julia Kozoliy